Сшытак, аловак і невялікае хваляванне. Атмасфера пры напісанні беларускай дыктоўкі для многіх падобная да школьнай кантрольнай. У Дзень беларускай мовы ўсё зусім інакш: у аўдыторыях устаноў адукацыі і кабінетах на прадпрыемствах сабраліся толькі тыя, для каго штогадовая дыктоўка па беларускай мове - магчымасць зноў вярнуцца за школьную парту і на некалькі хвілін адчуць сябе беларусам.

ЛАРЫСА ЧЭКЕЛЬ, КІРАЎНІК УПРАЎЛЕННЯ ПА ТРУДУ, ЗАНЯТАСЦІ І САЦЫЯЛЬНАЙ АБАРОНЕ ГРОДЗЕНСКАГА ГАРВЫКАНКАМА:

– Я ў дзяцінстве, і ў школьныя гады вельмі захаплялася беларускай мовай. Я любіла вершы чытаць, і вы ведаеце, сама спрабавала напісанне вершаў. Я атрымала вялікае задавальненне разам са сваімі каллегамі, тамушта мы яшчэ раз успомнілі нашу родную, матчыну беларускую мову і захапіліся непасрэдная тымі радкамі верша “Спадчына”.

"Гарадзенскую дыктоўку" правялі ў абласным выканаўчым камітэце, а таксама ў Купалаўскім ВНУ. У гэтым годзе адначасова больш за 1000 чалавек пісалі верш Янкі Купалы «Спадчына». Прамую трансляцыю беларускай дыктоўкі на сваім ютуб-канале правёў і тэлеканал "Гродна Плюс"

ЮРЫЙ РАМАНОЎСКІ, ПЕРШЫ ПРАРЭКТАР ГРОДЗЕНСКАГА ДЗЯРЖАЎНАГА ЎНІВЕРСІТЭТА ІМЯ ЯНКІ КУПАЛЫ:

– В этом году мы перешли к новому формату. И проводим диктант с привлечением всё большего и большего количества участников. Ну и в первую очередь, с участием наших иностранцев. Мы к участию пригласили наших студентов, которые изучают белорусский язык в Московском государственном университете имени Ломоносова, подключаются к нам студенты китайских университетов, которые изучают белорусский язык у себя в стране, ну, и также посольство Республики Беларусь в Китае.

Напрыканцы дыктоўкі ўдзельнікі маглі сябе праверыць: падобная праца над памылкамі скончылася бурным абмеркаваннем і тэксту, і тых эмоцый, якія выклікаў праект.

АЛЯКСАНДРА РАДКОВІЧ, НАСТАЎНІК БЕЛАРУСКАЙ МОВЫ І ЛІТАРАТУРЫ СЯРЭДНЯЙ ШКОЛЫ №35 ГОРАДА ГРОДНА:

–Чытаць сённяшнюю купалаўскую дыктоўку – гэта вялікая адказнасць і вялікі гонар, па-першае. Таму што такая магчымасць выпадае не кожнаму чалавеку і ўсё ж такі я лічу, што сённаяшняя дыктоўка – гэта паказальнік таго, што мы усё ж такі, купалаўцы і гарадзенцы, прітрымліваемся і падтрымліваем вывучэнне роднага слова і роднай мовы на пряцягу ўсяго нашага жыцця.

Беларускую дыктоўку, але ўжо не ў рамках вучэбнай праграмы, пісалі навучэнцы сярэдняй школы №26 горада Гродна. Там на працягу цэлага года рыхтавалі праект, прысвечаны гісторыі Беларусі і роднай мове.

ТАЦЦЯНА ФАДЗІНА, АРГАНІЗАТАР ПРАЕКТУ “ГУЧЫ, РОДНАЯ МОВА”:

– Гэта рэалізавалі вучні разам з настаўнікамі. Гэта настаўнігі кісторыі, мговы і летаратуры, дадатковай адукацыі і нават пачатковая школа. Задзейнічаны былі ўсе классы. І працавалі у розных напрамках. Гэта шматвектарны праект “Гучы родная мова”. І напрамкі былі наступныя: вывучалі гісторыю, свята, мову, этнаграфію. І быў распрацаваны тапаграфічны план школы, і ўсе калідоры, завулкі, плошчы школы, былі даны назвы непасрэдна напрамкаў гэтага праекту.

Экскурсія па школьнаму міні-гораду пачынаецца з плошчы “Святочная”, дзе размясціліся кірмаш і батлейка, потым госці  адразу трапляюць на вуліцу “Моўная”. Далей вучні знаёмяцца з беларускім фальклорам. На гэтай станцыі дзеці з захапленнем разгадваюць загадкі, спяваюць беларускія народныя песні, скалдаюць прыказкі. Вялікае уражанне ў гасцей свята выклікала вўліца “Гістарычная”.

Народныя абрады на “Масленіцу” таксама магчыма было пабачыцьна тэматычнай станцыі.

ГАННА САЛАВЕЙ, КАРЭСПАНДЭНТ:

– Гродна не проста так называюць беларускім галівудам. Праект заканчваецца на станцыі “Кінематаграфічная”, дзе кожны вучань можа адчуць сябе маленькай зоркай. Тут прадстаўлены фішы кінафільмаў, якія здымаліся на тэррыторыі нашага гораду. Напрыклад, “Белыя росы” ілі “Зацюканы апостал”.

Дзень беларускай мовы кожны адзначыў па-свойму. Хтосьці пісаў дыктоўку, хтосьці чытаў творы любімых аўтараў або, быць можа, увесь дзень намагаўся размаўляць толькі па беларуску. Мы розныя, але мова ў нас адна і мы будзем яе памятаць.